Hoewel etherische oliën van nature een heerlijke geur hebben, zijn ze méér dan alleen geur. Ze zijn de ziel van een plant.

De locatie waar de olie zich heeft verankerd in die plant, varieert. Ze kan uit de schil van het fruit komen, uit bladeren, bloemblaadjes, bloemtoppen, zaden, wortels en ondergrondse stengels, bast en hout. Sommige plantensoorten produceren zelfs meer dan één olie.

En ook in haar chemische samenstelling is elke olie uniek. Moderne analysemethoden geven ons wel wat inzicht in hun samenstelling, maar het ultieme inzicht, dat blijft de wetenschap ons nog altijd schuldig. We weten dat etherische oliën terpenen, alcoholen, esters, aldehyden, ketonen en fenolen bevatten, maar sommige oliën bevatten wel méér dan honderd verschillende verbindingen. Dit geeft ze een paradoxale aard die moeilijk te begrijpen is. Totdat we ze vergelijken met een andere groep in de natuur die ook paradoxaal is: de mens!

We kunnen wel stellen dat de liefde ons zéker verbindt met etherische oliën. De trillingspatronen van de oliën beïnvloeden namelijk onze elektromagnetische velden, waardoor ze een effect 

scoren op onze emoties. En uiteraard spelen emoties een cruciale rol bij het kiezen en uiten van liefde.

Dus we kunnen het wel rustig stellen: de liefde gaat niet alleen door de maag, maar ook door de neus.

Mensen hebben dit al duizenden jaren door. En bijgevolg gebruiken ze ook al duizenden jaren etherische oliën in hun zalven en balsems, om de liefde te versterken en te bekrachtigen. Farao Ptah-Hotep geloofde meer dan 4000 jaar geleden al dat geurige crèmes, zalven, balsems en oliën een huwelijk gelukkig konden houden. Hij raadde mannen aan om hun vrouw niet alleen te voorzien van 'kleding en kinderen', maar ook van geurige balsems. "Zalf is hét recept voor haar lichaam," zei hij.

Hoewel farao Ptah-Hotep alleen mannen de raad gaf om hun vrouwen te verwennen met geurige zalven, bleken de Egyptische mannen zelf ook gretige afnemers van aangename geuren. Toen farao Ramses III probeerde te besparen op zijn bouwkosten, gingen de arbeiders spontaan in staking omdat ze "niet de geurige zalven en het voedsel ontvingen die hun waren beloofd."

Ook de Romeinen waren gek op geuren. Geen enkele modieuze Romeinse officier zou ten strijde trekken zonder zijn voorraad parfums en zalven. Caesar had liever dat zijn soldaten naar knoflook roken, maar goed, hij was dan ook een buitenbeentje. Misschien wilde hij de liefde wel boycotten, om zo zijn soldaten bij de les te houden. Ze waren immers op oorlogspad.

In de laatste periode van het Romeinse Rijk werden zelfs de vlaggen en standaarden van het leger besprenkeld met parfum, en deze keer was het wel degelijk de bedoeling om de soldaten in een liefdesroes te brengen. Maar dan eentje voor hun moederstad, Rome. Dit zou hen aanvuren om nog fanatieker te strijden voor de overwinning. Er wordt zelfs beweerd dat de Romeinen ook hun paarden en honden insmeerden.

Alexander de Grote was dan wel een notoire macho, maar ook hij stond bekend om zijn extravagante gebruik van parfums, wierook en geurige stoffen. Hij besprenkelde zijn vloeren met exquise parfums en brandde dag en nacht geurige harsen, mirre, en wierook. Zijn gebruik was zo buitensporig dat zijn oude leermeester Leonidas hem aanmaande om 'de landen waar al die geurstoffen vandaan kwamen tenminste maar eerst 's fatsoenlijk te gaan veroveren!'

Heeft dit ervoor gezorgd dat Alexander het Arabisch schiereiland binnenviel? In ieder geval stuurde hij Leonidas vanuit Arabië een lading wierook en mirre.

Aan de geuren van India kon Alexander ook al niet weerstaan. De geograaf Strabo registreerde hoe hij en zijn leger takken van mirreproducerende bomen en diverse aromatische grassen verzamelden, om de rieten daken van hun tenten mee te bedekken. Dit zou voor zoete dromen zorgen.

Dromen over de liefde?
workshops op maat